-
1 κωμ-άρχης
κωμ-άρχης, ὁ, Vorsteher eines Dorfes, Dorfschulze; Xen. An. 4, 5, 24; D. Hal. 4, 14.
-
2 κωμ-ῳδός
κωμ-ῳδός, ὁ (vgl. über die Ableitung κωμῳδία), der Freudenlieder singt, bes. an den Festen des Dionysus komische Lieder vorträgt, was anfänglich der Dichter selbst that; daher = der Comödiendichter, Plat. Rep. III, 395 a Legg. XI, 935 a; bes. Aristophanes, Phryn. in B. A. 45, 32; also = κωμῳδοδιδάσκαλος u. κωμῳδοποιός; – gew. der Schauspieler der Comödie, vgl. Ammon.; Aesch. 1, 157; κωμῳδοῖς χορηγῶν Arist. eth. 4, 2; Sp.
-
3 κωμ-ῳδικός
κωμ-ῳδικός, zur Comödie gehörig, nach Art der Comödie, komisch; ἔπη Ar. Vesp. 1047; τερπνόν τι καὶ κωμῳδικόν Eccl. 889; μίμησις Plat. Rep. X, 606 c; Sp. – Adv., Ath. III, 90 b u. Sp.
-
4 κωμ-ῳδέω
κωμ-ῳδέω, ein κωμῳδός sein, Comödiendichter oder komischer Schauspieler sein. – Gew. trans., τινά, Einen in der Comödie darstellen, von Etwas in der Comödie sprechen, τὰ δίκαια, Ar. Ach. 630. Dah. bes. verspotten, lächerlich machen, wie es die alte attische Comödie that, ὡς κωμῳδεῖ τὴν πόλιν ἡμῶν καὶ τὸν δῆμον καϑυβρίζει Ar. Ach. 606; Plut. 557 u. öfter; ἐξῆν τοῖς τότε ἀστείοις πάντα ταῦτα κωμῳδεῖν Plat. Rep. V, 452 d; κατηγοροῦντές τε καὶ κωμῳδοῦντες ἀλλήλους III, 395 e; Arist. poet. 22; Λάμπωνα ἐπὶ τοῖς ὁμοίοις κωμῳδοῦσι Ath. VIII, 344 e; Sp.; Luc. sagt auch κωμῳδοῦσιν ἀλλοκότους τινὰς περὶ αὐτοῦ κωμῳδίας, Pisc. 25. – Auch vom Lächerlichmachen durch Zerrbilder, Ael. V. H. 13, 43.
-
5 κωμ-ῳδία
κωμ-ῳδία, ἡ, komischer Gesang, Comödie; entweder von κῶμος u. ᾠδή, eigtl. Gesang beim frohen Gelage, Freudengesang, Lustspiel, denn das ursprüngliche Element der Comödie war lyrisch, vgl. Böckh's Staatshaush. II p. 363 Müller's Dorier II p. 351; oder, minder wahrscheinlich, von κώμη, Dorfgesang, weil sie ursprünglich bei der Weinlese in den Dörfern aufgeführt wurde, vgl. Arist. poet. 3, 5. 6, der diese Ableitung keineswegs billigt, sondern sie als eine von den Doriern besonders gegebene bezeichnet, da die Benennung des Dorfes κώμη ursprünglich dorisch sei, dem attischen δῆμος entsprechend; oder, ganz wunderlich, nach den prolegom. Schol. Ar. von κῶμα, gleichsam Schlafgesang, der von den armen Landleuten vor den Häusern der reichen Städter angestimmt wurde, wenn diese in tiefem Schlafe lagen, um sie zu verhöhnen. – Man unterscheidet übrigens die alte Comödie, ἀρχαία oder παλαιά, die mittlere, μέση, u. die neue, καινή oder νέα, s. Mein. hist. comic. – Κωμῳδίαν διδάσκειν, ποιεῖν u. ä., s. die Verba. – Uebh. Verspottung, Verhöhnung, ὅσα περὶ γέλωτά ἐστι παίγνια, ἃ δὴ κωμῳδίαν πάντες λέγομεν Plat. Legg. VII, 816 e. Daher VLL. ὕβρεις, διασυρμοί erkl. Vgl. noch Ath. X, 445 b.
-
6 κωμ-ῴδημα
κωμ-ῴδημα, τό, Verspottung, Verhöhnung, wie in der alten attischen Comödie, Plat. Legg. VII, 816 d.
-
7 κώμ-αρχος
-
8 κώμ-αυλος
κώμ-αυλος, ὁ, Einwohner eines Dorfes, Ep. ad. 130 (VI, 169), wenn es nicht nom. pr. ist.
-
9 συγ-κωμ-ῳδέω
συγ-κωμ-ῳδέω im Lustspiele mitspielen, mit verspotten, Luc. pisc. 26.
-
10 κατα-κωμ-ῳδέω
κατα-κωμ-ῳδέω, verspotten; Schol. Ar. Vesp. 61 erkl. damit ἐνασελγαίνω.
-
11 δια-κωμ-ῳδέω
δια-κωμ-ῳδέω, (in einem Lustspiele) verspotten, τί, Plat. Gorg. 462 e; Arist. poet. 22 u. Sp.
-
12 ἀντι-κωμ-ῳδέω
ἀντι-κωμ-ῳδέω (ein Lustspiel gegen ein anderes aufführen, dah.) gegenseitig od. zur Vergeltung verspotten, Plut. Flamin. 9; Schol. Eur. Med. 424.
-
13 ἀ-κωμ ῳδήτως
ἀ-κωμ ῳδήτως, ohne komische Verspottung, Luc. V. H. 1, 2.
-
14 ἐπι-κωμ-ῳδέω
ἐπι-κωμ-ῳδέω, darüber wie in der Komödie spotten, Plat. Apol. 31 d.
-
15 κωμάρχης
-
16 κώμαυλος
κώμ-αυλος, ὁ, Einwohner eines Dorfes -
17 κωμῳδέω
-
18 κωμῴδημα
κωμ-ῴδημα, τό, Verspottung, Verhöhnung, wie in der alten attischen Komödie -
19 κωμῳδία
κωμ-ῳδία, ἡ, komischer Gesang, Komödie; entweder von κῶμος u. ᾠδή, eigtl. Gesang beim frohen Gelage, Freudengesang, Lustspiel, denn das ursprüngliche Element der Komödie war lyrisch; oder, minder wahrscheinlich, von κώμη, Dorfgesang, weil sie ursprünglich bei der Weinlese in den Dörfern aufgeführt wurde; oder von κῶμα, gleichsam Schlafgesang, der von den armen Landleuten vor den Häusern der reichen Städter angestimmt wurde, wenn diese in tiefem Schlafe lagen, um sie zu verhöhnen. Man unterscheidet übrigens die alte Komödie, ἀρχαία oder παλαιά, die mittlere, μέση, u. die neue, καινή oder νέα. Übh. Verspottung, Verhöhnung -
20 κωμῳδικός
κωμ-ῳδικός, zur Komödie gehörig, nach Art der Komödie, komisch
- 1
- 2
См. также в других словарях:
Κῶμ' — Κῶμε , Κῶμος revel masc voc sg … Greek morphological index (Ελληνική μορφολογικούς δείκτες)
κῶμ' — κῶμι , κέω to lie down pres subj act 1st sg (epic) κῶμαι , κέω to lie down pres subj mp 1st sg (attic epic doric) κῶμαι , κώμη unwalled village fem nom/voc pl κῶμα , κῶμα deep sleep neut nom/voc/acc sg κῶμε , κῶμος revel masc voc sg … Greek morphological index (Ελληνική μορφολογικούς δείκτες)
πολίτης — ο, θηλ. πολίτις, ΝΜΑ, ιων. τ. πολιήτης, δωρ. τ. πολιάτας, θηλ. πολιᾶτις και πολιῆτις, Α, και πολίτισσα ΝΜ, πολῖτις, ίτιδος, ΜΑ κάτοικος πόλης ο οποίος έχει πολιτικά δικαιώματα, κάθε μέλος πολιτείας το οποίο έχει το δικαίωμα τού εκλέγεσθαι… … Dictionary of Greek
τράγος — Μικρό νησί στον Ευβοϊκό κόλπο, στη συστάδα των Πεταλιών. Στο νησί λειτουργεί αυτόματος φάρος. * * * ο, ΝΜΑ 1. αρσενική αίγα 2. ανατ. δερματικό έπαρμα τριγωνικό και αποπεπλατυσμένο, μπροστά από το στόμιο τού έξω ακουστικού πόρου νεοελλ. 1.… … Dictionary of Greek
-omics — The English language neologism omics informally refers to a field of study in biology ending in the suffix omics , such as genomics or proteomics. The related neologism omes addresses the objects of study of such fields, such as the genome or… … Wikipedia
Omics — For the suffix indicating nomenclature, see nomics. The English language neologism omics informally refers to a field of study in biology ending in omics, such as genomics or proteomics. The related suffix ome is used to address the objects of… … Wikipedia
Ζευς — Η κορυφαία θεότητα στο αρχαίο ελληνικό πάνθεον. Βλ. λ. Δίας. (Αστρον.) Πλανήτης του ηλιακού συστήματος. Βλ. λ. Δίας (Αστρον.). * * * και Δίας, ο (AM Ζεύς, Διός) 1. (στην αρχαία Ελλάδα) βασιλιάς και πατέρας θεών και ανθρώπων, θεός τού ουρανού και… … Dictionary of Greek
Πρασσοφάγος — ὁ, Α (κωμ. προσωνυμία στη Βατραχομυομαχία τού Αριστοφάνους) αυτός που τρώει πράσα, πρασοφαγάς … Dictionary of Greek
Σταμνίας — ὁ, Α κωμ. προσωνυμία τού πατέρα τού Διονύσου. [ΕΤΥΜΟΛ. < στάμνος + επίθημα ίας (πρβλ. καπν ίας)] … Dictionary of Greek
Τριφάλης — ητος, ὁ, Α (κωμ. λ.) τίτλος κωμωδίας τού Αριστοφάνη. [ΕΤΥΜΟΛ. < τρι * + φάλης, άλλος τ. τού φαλλός] … Dictionary of Greek
αμφίκαυστις — ἀμφίκαυστις, εως, η (Α) 1. ώριμο στάχυ τσουρουφλισμένο (ώστε να τρίβεται εύκολα και να βγαίνει ο ημίχλωρος καρπός), ψάνη 2. (στους Κωμ.) το αιδοίο. [ΕΤΥΜΟΛ. < ἀμφι * + καῦστις «ώριμο κριθάρι», θ. τού καύστης < ἔκαυσα, αόρ. του ρ. καίω] … Dictionary of Greek